Een snorkeltripje naar het dichtbij gelegen eiland Nusa Lembongan, dat leek ons wel wat. Althans, na de vrouw ervan overtuigd te hebben dat kwallen en haaien hier waarschijnlijk niet zitten.
Longen uitkotsen
De tijd die we hier op Bali hebben is helaas beperkt dus los van een welverdiend rustdagje moet je je activiteiten goed plannen. Aangezien we wel al wisten dat het onderwaterleven hier mooi zou zijn besloten we een dagtripje te doen naar Nusa Lembongan. Dat begint met een overtocht van een goed half uur in een “fast boat”. Afhankelijk van omstandigheden betekent dat of dat je je longen eruit kotst of dat je vrij relaxed de oversteek kunt maken. Omdat onze longen ons dierbaar zijn besluiten we van tevoren wat reistabletjes te slikken en gelukkig verloopt de overtocht redelijk rustig.
Mantaspotten
Na flippers uitgezocht te hebben en onze spullen opgeborgen te hebben in een kluisje aan het strand stappen we op een bootje. Terwijl we door een mangrovebos varen legt onze gids kort wat dingetjes uit. Schijnbaar zijn er bijvoorbeeld 3 opties om water uit je adempijp te krijgen; uitspugen, pijp uit de mond en leeg laten lopen of opdrinken. Een kleine lolbroek is het wel. We varen de zee op en na een kwartiertje varen komen we bij onze eerste duikspot aan. Onze instructeur heeft namelijk manta’s gespot dus het hele verhaal gaat van een rustig boottochtje direct over tot actie. Binnen 10 seconden hebben we flippers aan en onze snorkel op en plonzen we het water in.
Een ding dat je direct opvalt wanneer je naast een manta zwemt is hoe verrekte groot die beesten zijn. Van vleugel tot vleugel zijn ze met gemak zo groot als een mens die redelijk aan de maat is (metertje of 2). Je kunt er niks aan doen, maar je krijgt automatisch toch een beetje angst wanneer een beest groter dan jezelf rakelings langs je zwemt. Wat ook opvalt is de hoeveelheid golven op deze plek. Als je denkt dat we het hier over een zee zo plat als een pannekoek hebben dan heb je het mis. Na een kwartiertje tussen ons door te hebben gezwommen besluiten ze dat ze genoeg van ons hebben en verdwijnen ze in het diepe.
Dikkopmakrelen
Onze volgende stop is bij een plek waar dikkopmakrelen vaak te zien zijn. Vandaag is geen uitzondering en we zien een hele school van deze vissen. An sich een redelijk normaal uitziend visje, ware het niet dat ze zoals wij ze gezien hebben al 25kg wogen. Een volwassen exemplaar kan ook nog wel een heel stuk groter worden. De stroming hier is ook een stuk sterker en zonder ons in te spannen drijven we een heel stuk verder terwijl we onderweg kijken wat er allemaal om ons heen zwemt. Dat verschilt van grote uitvoeringen van tetra’s (die visjes met blauwgloeiende strepen) tot een gele trompetvis. Ook het koraal waar we overheen zwemmen is prachtig om te zien en als je de moeite neemt om een paar meter diep te duiken kun je zelfs wat papegaaivissen en een clownvis (Nemo) ontdekken.
The Cliff
De derde plek waar we onze flippers te water laten is langs een stijle rotswand. Ook hier is de stroming dusdanig dat je zonder al te veel beweging vooruit gaat. Hoewel de rotswand boven water weinig lijkt voor te stellen is het onder water een feest van jewelste met allerhande soorten koraal en vissen en een stijle afgrond die zich zover onder je uitstrekt dat je geen bodem ziet. Omdat de stroming ergens halverwege opeens verandert stappen we weer terug de boot op en varen we naar de uitgang van het mangrovebos. Hier treffen de heldere zee en het moerassige water elkaar. Het gevolg is een schijnbaar eindeloze stroom aan voedsel waar meer dan genoeg vissen geen nee tegen zeggen. Na een korte tour door het mangrovebos komen we terug op de startlocatie en kunnen we onze buikjes vullen met… rijst natuurlijk!
Na onze welverdiende, verlate lunch lopen we nog even het strand op en we zien dat aan de overkant op het vasteland van Bali ondertussen een klein noodweer is losgebarsten. Donkere wolken pakken zich samen boven Bali en de bliksemschichten zijn vanuit ons kleine eilandje goed te zien. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat dit wel eens een helse terugtocht kan gaan worden, maar niets blijkt minder waar. De terugweg is zelfs nog minder hobbelig dan de heenweg en het kleine beetje gehobbel dat er is zorgt er eerder voor dat ik in slaap val dan dat ik misselijk wordt. Terug op vaste grond en in ons huisje springen we in de douche, eten een lekkere hamburger in Sanur en lopen door de zeikende regen weer terug. Het is hier tenslotte regenseizoen, maar in Nederland is het waarschijnlijk niet veel beter.
