“Travel broadens the mind” zeggen ze wel eens. Alhoewel, het feit dat je eerst een uur of 11 je eigen vierkante meter of minder aan vliegtuig tot je beschikking hebt anders doet vermoeden.
Gelukkig zijn mensen uit Thailand geen 1,92m en was er voor mij nog wat ruimte over. Toch is slapen in een vliegtuig geen hobby van me. Het is me vooralsnog zelden gelukt. Het feit dat ik toch ergens een uur of 6 kwijtgeraakt ben liet me daarom verbaasd achter.
Eenmaal geland in Bangkok komt het gebruikelijke riedeltje aan douane, backpacks van een lopende band af halen (douane duurde zo lang dat dat al voor ons gedaan was en een andere vlucht onze band al had ingepikt) en op zoek naar ons welkomstcommitee. Een lid van ons vijfkoppig reisgezelschap was namelijk al in Bangkok en kwam ons oppikken bij de gate. Top! Vanuit het vliegveld is het nog een eindje voor je op de eindbestemming bent, namelijk een half uur treinen en nog een 20 minuten met de taxi mits het verkeer meezit. Aangezien dat niet het geval was duurde dat laatste een uurtje. Je zou denken dat de taximeter op tilt slaat, maar voor 130 Baht (~3 euro) mag je niet klagen.
Wanneer de taxi ons afzet bij onze eindbestemming Khao San Road belandt je in een straat waar de chaos regeert. Vol met kraampjes, neonlichten en iedere vierkante meter een nieuw blik met mensen. Om de paar meter kun je souveniers of een massage krijgen, een pak op maat laten maken of ergens iets eten dat verdacht veel weg heeft van spinnen, schorpioenen of meelwormen. En dat willen de locals je laten weten ook. Of natuurlijk de schrik van allen; een ping-pong show, die men aanprijst met een geluidje dat zich het beste laat beschrijven als “pwut-pwut”. Wat een ping-pong show inhoudt laten we maar even in het midden, maar er komen geen batjes aan te pas.
Na genoten te hebben van een rode curry met rijst en het langzaam donker te hebben zien worden besluiten we om de reisstress nog even van ons af te zwemmen in het zwembad op het dak van ons hostel. Het is geen superdiep zwembad, maar ideaal om even tot rust te komen, met vanaf het dak een prachtig uitzicht over de skyline van Bangkok by night. Niet lang daarna blijkt waarom ik mijn trouwring terecht thuisgelaten heb. Nee, niet om aan te kunnen pappen met een leuke ladyboy, maar om hem niet kwijt te raken. Iets dat Nadia wel overkomt wanneer ze wil demonstreren dat vingers uitzetten bij warm weer. Haar ring stuitert onder de vlonder die het zwembad omringt en scheldwoorden vliegen over het dakterras. Op zoek naar een oplossing ontdek ik een deurtje dat onder de vlonder leidt waar al het leidingwerk en de apparatuur staat. Na even zoeken vind ik de ring terug in een afwateringskanaal dat gelukkig droog was. Die gaat dus niet meer af, ook niet voor demonstratiedoeleinden.
Een laatste wandeling over Khao San Road en de eromheenliggende straatjes en bijbehorende chaos sluit een eerste dag voldaan af. Tijd om dat beetje jetlag dat er nog in zit een plekje te geven en naar bed te gaan.
