Daar dobberen we dan. Een bootje met een man of 15 dat stil ligt tussen de twee eilanden Koh Phi Phi Don en Koh Phi Phi Leh. Een kapitein die met een autoband, schroevendraaier en stuk touw het stuursysteem probeert te fixen en een aantal mensen op de boot die de neiging om te kotsen hard moeten onderdrukken.
Om tot die situatie te komen moeten we terug naar vanmorgen rond een uur of kwart voor 6. Als je naar Koh Phi Phi wil moet je namelijk vroeg opstaan. En dat op vakantie! Wanneer we bij de ferry aankomen en boarden valt mijn oog op een stel Indiërs met selfiesticks. Het zijn typische figuren van een jaar of 35/40, gouden pilotenbril, wit hemd, zwarte broek en werkelijk in elke pose weten ze de hele tocht van 2 uur selfies te schieten. Niet om aan te zien.
Na aankomst op Tonsai pier op Koh Phi Phi Don en even gezocht te hebben naar ons hotel voor een nacht vinden we het uiteindelijk. Een enorme slingerende trap de heuvel op leidt ons naar ons kamertje. Na even tellen kom ik op 206 treden. Fun fact: op elke trede staat hoeveel kilocalorieën je verband hebt bij die trede. Helemaal boven komen we aan 9 stuks al voelt het alsof we een marathon gerend hebben. Zo min mogelijk keren omhoog wordt al snel ons doel. Het uitzicht vanaf die hoogte is echter wel erg mooi. Het dorpje op Koh Phi Phi Don is echter enorm toeristisch. Bars waar je emmers sterke drank besteld en met een rietje leegdrinkt, proppers uit landen als Australië, tattooshops om de 5 huizen die allemaal volzitten; dit is niet bepaald Thailand. Gelukkig is de natuur dat wel en dat is waarvoor we hier zijn. Omdat er geen wegen zijn op Koh Phi Phi gebeurt er veel met bootjes, zo ook sightseeing tours. We pakken een bootje voor nog geen 10 euro om ons 5 uur lang rond te koetsen.
De eerste stop is Monkey Beach. Een strandje met apen die ondertussen dusdanig tam zijn dat ze staan te springen als er weer een boot vol toeristen met eten bij hun strandje aanmeert. Ze zijn wild en tam gemaakt tegelijk, maar het blijven apen dus koddig is het wel. We varen door naar de Viking Cove. Een grote grot aan het water in een van de vele kalksteenformaties die de Koh Phi Phi eilanden vormen. Next up is snorkelen in een aantal van de vele baaien van Koh Phi Phi Leh. Nadat ik Nadia tot 3x toe overtuig dat er écht geen kwallen zijn kijken we wat naar het gekleurde vissenleven dat er rondzwemt. De laatste stop is Maya Beach; bekend uit de film The Beach met Leonardo DiCaprio. Jammer genoeg staat de wind verkeerd en drijft er veel troep in het water die vanuit zee de baai ingeblazen wordt. Zittend op het strand en de zooi in het water even vergetend is het echter een prachtig stekkie.
En dan de terugweg. Via de westkust van Koh Phi Phi Leh varen we terug als plots de boot wat hapert. Het lawaai dat het ding normaliter maakt wordt langzaam minder tot plots de boot stilvalt. Het begint langzaam donker te worden, dus we knijpen hem een beetje. De boot vervolgt zijn weg al rap weer, maar nog geen 100m verder is het weer prijs. Ditmaal dobberen we wat langer. Mensen beginnen zeeziek te worden en naar het schijnt is de stuurconstructie naar de mallemoer. De kapitein gaat als een ware MacGyver aan de gang met een schroevendraaier, buitenband en touw en na wat stoeien lijkt het tijdelijk gefixt. Al zigzaggend leggen we het laatste stuk af en landen we uiteindelijk in het donker in de haven. Weer vaste bodem onder de voeten. Heerlijk!
